Szanowni Państwo!
Coraz bardziej przeraża mnie wulgaryzacja języka, zwłaszcza młodzieży. Nawet nauczyciele propagują wulgaryzmy podczas lekcji: pewna polonistka bez skrupułów używa przymiotnika, którego tu nie przywołam, a który stał się popularnym synonimem słów świetny, niezwykły, fajny; inna nauczycielka tłumaczy dzieciom zasady ortografii na przykładzie wulgaryzmów. Jak można walczyć z tym zjawiskiem? Czy w ogóle uważają je Państwo za niebezpieczne dla polszczyzny?
Z poważaniem
Licealista

Szanowni Państwo,
czy w zdaniu: „Więcej informacji na ten temat można znaleźć tutaj: www…” warto postawić dwukropek? Zauważyłem, że Państwo w odpowiedziach piszą np.: „(…) znajduje się pod adresem www…”. Ma tu jakieś znaczenie, czy adres jest jednocześnie linkiem, czy zwykłym elementem tekstu? Jeśli zdanie kończy się adresem WWW lub linkiem, to powinniśmy zakończyć je kropką, o ile nie naruszy to funkcjonalności w przypadku linku?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Przez ile -i (-ii) pisze się odmienione rosyjskie imiona Wołodi(i), Wani(i), Nadi(i), Tani(i), Toni(i)? Przez analogię do Leokadii i Apolonii czy przez analogię do Mani i Heni? W słowniku ortograficznym PWN udało mi się znaleźć tylko wani, nie jako imię, lecz jako rzeczownik pospolity. W oryginale imiona te mają w odmianie na końcu jedno -и (Володи, Нади), więc Wołodi wyglada lepiej niż Wołodii – czy to może przesądzać?

Dzień dobry! Moje pytanie dotyczyć będzie kultury. Nie tyle kultury języka, co raczej kultury zachowań językowych – o ile termin taki w ogóle istnieje (jeżeli nie, to niniejszym go wprowadzam…).
Dawno, dawno temu korespondenci telewizyjni i radiowi zaczynali ZAWSZE swe wypowiedzi od dość sympatycznego moim zdaniem sformułowania: „Dzień dobry”, po czym po prostu się przedstawiali. Należę do pokolenia raczej starszego, pamiętam więc do dzisiaj sympatyczne sformułowania typu: „Dzień dobry Państwu, z Nowego Jorku mówi dla Państwa Bartosz Janiszewski”, „Dzień dobry Państwu, z Rzymu dla Dziennika Telewizyjnego mówi Zygmunt Moskwa”. Moje pytanie brzmi: jak w kontekscie niegdysiejszych kulturalnych zachowań odbierać dzisiejsze trajkotanie korespondentów zakańczane schematem typu: „Jan Kowalskiiii, Pćim Dolnyyyy, Eremefefemmmm…”? Moim zdaniem to po prostu brak elementarnej kultury i szacunku dla widza, czy słuchacza. Uprzejmie proszę o pogląd językoznawcy, pozdrawiając jednocześnie serdecznie!

Czy błędem jest postawienie kropki po definicji słownikowej zaczynającej się małą literą? Przykład: uzębienie: liczba, kształt i ułożenie zębów danej osoby, unikatowe dla każdego człowieka.

Czy imiona i nazwiska osób pisane na dyplomach należy odmieniać?

Czytam czasami na jednym z portali teksty dziennikarza-amatora Henryka Grymuzy. Ten pan twierdzi, że jego nazwisko Grymuza nie odmienia się. Czy ma rację. Czy Henryka Grymuzy czy Henryka Grymuza? Z Henrykiem Grymuzą czy Henrykiem Grymuza?

Szanowni Państwo,
mam pytanie do Dr. Malinowskiego. Zauważyłem, że pisząc postscriptum, używa Pan skrótu „PS” i nie stawia po nim żadnego znaku. Do tej pory wydawało mi się, że o ile sam skrót może mieć postać „PS” lub „P.S.”, to jednak umieszcza się jeszcze jakiś znak oddzielający go od treści postscriptum, tzn. kropkę lub dwukropek. Czyżbym był w błędzie?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
jak należy używać liczebnika iloma, gdy odpowiedzią na pytanie jest np. 21?

Z wyrazami szacunku,
Aleksandra

Szanowna Redakcjo.
Bardzo proszę o wyjaśnienie, które sformułowanie jest poprawne: przed ilu laty czy przed iloma laty? A więc: „Spotkałem ją przed dwudziestu laty” czy „Spotkałem ją przed dwudziestoma laty”? Obie te wersje spotykam równie często, a w słownikach nie znalazłem na ten temat żadnej informacji. Rzecz jasna, w piśmie mógłbym użyć formy przed 20 laty, a wtedy problem z właściwym odczytaniem liczebnika spadłby na czytelnika, ale przecież nie o to w tym chodzi…
Pozdrawiam.